تفاوت گرامر انگلیسی بریتیش و امریکن: هرآنچه باید بدانید

مقدمه

اگر بخواهیم خیلی ساده بگوییم، انگلیسی بریتیش و انگلیسی امریکن هر دو از یک خانواده زبانی هستند؛ یعنی ریشه مشترکی دارند و در بسیاری از موارد ساختارها و قواعد یکسانی به اشتراک می‌گذارند. اما با گسترش مستعمرات بریتانیا در گذشته و شکل‌گیری تدریجی ایالات متحده آمریکا، این زبان در نقاط مختلف جهان به شیوه‌های متفاوتی رشد کرد. درست مثل دو خواهر که هر دو از یک پدر و مادر به دنیا آمده‌اند، اما هر کدام شخصیت و شیوه گفتار خاص خود را پیدا کرده‌اند!

برای یک زبان‌آموز، آشنایی با هر دو لهجه و تفاوت‌های آن‌ها می‌تواند هم جالب باشد و هم گیج‌کننده. در این مقاله موسسه زبان افاق به بررسی جامعی از تفاوت‌ها در گرامر، املا، تلفظ، کاربرد زمان‌ها و حتی اصطلاحات رایج می‌پردازیم. پس اگر می‌خواهید درک کاملی از این موضوع داشته باشید و تصمیم بگیرید کدام را یاد بگیرید یا چطور بینشان تعادل برقرار کنید، با ما همراه باشید.

تاریخچه مختصر زبان انگلیسی

از قدیم گفته‌اند برای این که بدانید الان کجا ایستاده‌اید، باید بدانید از کجا آمده‌اید. پس بیایید یک نگاهی به گذشته بیندازیم.

شکل‌گیری استاندارد بریتیش

زبان انگلیسی ریشه‌اش به قبایل آلمانی‌تبار انگل، ساکسون و ژوت برمی‌گردد که در حدود قرن پنجم میلادی به بریتانیا مهاجرت کردند. در طول زمان، انگلیسی تحت تأثیر زبان‌های فرانسوی، لاتین و حتی اسکاندیناوی قرار گرفت و کم‌ کم آن فرم کلاسیک را به دست آورد. زبان انگلیسی بریتیش در انگلستان و سایر مناطق تحت سلطه بریتانیا استاندارد شد و با گذشت قرن‌ها، این گویش به ستون فقرات آموزشی در کشورهای تحت استعمار تبدیل شد.

تأثیر زبان آمریکایی بر دنیای مدرن

وقتی انگلیسی به سرزمین جدیدی به نام آمریکا رسید، فضای تاریخی و فرهنگی متفاوت باعث شد که تغییراتی در واژگان، املا و تلفظ به وجود آید. مهاجران، اقوام مختلف و بعدها صنعت سینما و موسیقی، همگی نقش مهمی در تکامل انگلیسی امریکن ایفا کردند. در دنیای امروزی، انگلیسی آمریکایی به واسطه هالیوود، موسیقی پاپ و شرکت‌های چندملیتی، گسترش گسترده‌ای پیدا کرده است. به همین دلیل در رسانه‌ها و اینترنت، بیشتر انگلیسی امریکن را می‌شنویم یا می‌بینیم.

تفاوت‌های رایج در املا (Spelling)

یکی از شاخص‌ترین مواردی که حتی در نگاه اول متوجه آن خواهید شد، تفاوت در نحوه نوشتار (Spelling) است. این تفاوت‌ها ریشه در تلاش نوابغ زبان‌شناس آمریکایی مانند نوح وبستر دارد که سعی داشتند زبان انگلیسی را ساده‌تر کنند و از فرم قدیمی بریتانیایی فاصله بگیرند.

مثال‌هایی از واژگان رایج (Colour vs. Color و غیره)

• مثال معروف: Colour (بریتیش) در برابر Color (امریکن)
• همچنین کلماتی مثل Flavour / Flavor، Honour / Honor، Neighbour / Neighbor هم از همین قاعده پیروی می‌کنند.
• در انگلیسی بریتیش پسوند -our حفظ شده، در حالی که در امریکن به or- تبدیل شده است.

این تفاوت ممکن است در نوشتار رسمی حساسیت ایجاد کند؛ بنابراین اگر در یک شرکت بین‌المللی کار می‌کنید یا می‌خواهید ایمیلی رسمی برای یک دانشگاه بریتانیایی بفرستید، بهتر است این موارد را در نظر بگیرید تا حس نکنند از سیاره دیگری آمده‌اید!

پسوندهای ise- و ize- در فعل‌ها

• در انگلیسی بریتیش: Organise، Realise، Recognise
• در انگلیسی امریکن: Organize، Realize، Recognize

در واقع، بریتانیایی‌ها عموماً از -ise استفاده می‌کنند، در حالی که آمریکایی‌ها -ize را ترجیح می‌دهند. جالب است بدانید که برخی ناشران بریتانیایی هم گاهی -ize را به کار می‌برند، اما به طور کلی، فرم -ise در بریتانیا رایج‌تر است.

تفاوت در تلفظ

از اولین لحظه‌ای که یک بریتانیایی یا یک آمریکایی شروع به صحبت می‌کند، می‌توانید تفاوت را حس کنید. انگار دو موسیقی مختلف از یک ساز واحد بیرون می‌آید.

تفاوت در استرس واژگان

در انگلیسی بریتیش، استرس بعضی از واژه‌ها روی بخش‌های متفاوتی نسبت به انگلیسی امریکن می‌افتد. مثلاً کلمه Advertisement در بریتیش به صورت /ədˈvɜː.tɪs.mənt/ تلفظ می‌شود، در حالی که در امریکن به صورت /ˌæd.vərˈtaɪz.mənt/ می‌شنوید. این تفاوت ممکن است ظریف باشد، اما گوش‌های حساس به راحتی متوجه می‌شوند.

حروف صدادار و بی‌صدا

در لهجه آمریکایی، حروف R و T اغلب متفاوت ادا می‌شوند. حرف R در آمریکایی معمولاً “قوی‌تر” است، در حالی که در بریتیش به صورت “ر” ملایم‌تری ادا می‌شود. برای حرف T هم در آمریکایی اغلب صدای “د” به خودش می‌گیرد؛ مثلاً در کلمه Water (وا‌تر) به صورت وارِر (Wadder) شنیده می‌شود. این تغییرات بیشتر جنبه تلفظی دارند تا گرامری، اما به هر حال بخشی از هویت زبان محسوب می‌شوند.

تفاوت در ساختار زمان‌ها (Tenses)

شاید فکر کنید زمان‌ها در انگلیسی یکسان هستند. در واقع در کل ساختار زمان‌ها هیچ تفاوت بنیادی وجود ندارد، اما در جزئیات کاربردی و ترجیح در استفاده از برخی زمان‌ها اختلاف‌هایی دیده می‌شود.

کاربرد Present Perfect

در انگلیسی بریتیش، Present Perfect (I have eaten breakfast) معمولاً زمانی استفاده می‌شود که یک عمل در گذشته شروع شده و تا کنون تأثیر آن باقی است. آمریکایی‌ها هم از این زمان استفاده می‌کنند، اما خیلی وقت‌ها جای آن از Simple Past استفاده می‌کنند. مثلاً ممکن است یک آمریکایی بگوید: Did you eat breakfast yet? در حالی که یک بریتانیایی احتمالاً می‌پرسد: ?Have you eaten breakfast yet

تفاوت در جملات روزمره

• بریتیش: I’ve just finished my homework
• امریکن: I just finished my homework

هر دو درست هستند، اما بریتیش‌ها معمولاً اصرار بیشتری بر استفاده از Present Perfect دارند.

استفاده از Simple Past در گویش آمریکایی

آمریکایی‌ها به دلایلی تاریخی و ساده‌نویسی، خیلی از موقع‌ها از گذشته ساده استفاده می‌کنند. در حالی که در بریتیش، هنوز تفکیک مناسبی بین گذشته ساده و حال کامل مشاهده می‌شود. اگرچه این یک قانون سخت و محکم نیست، اما یکی از آن تفاوت‌های ظریفی است که با قرار گرفتن در فضای واقعی زبان متوجهش می‌شوید.

پیشنهاد می کنیم مقاله تفاوت لهجه بریتیش و استرالیایی را نیز مطالعه کنید.

تفاوت در استفاده از حروف اضافه (Prepositions)

حروف اضافه هم از آن مواردی هستند که خیلی وقت‌ها زبان‌آموزها را دچار سردرگمی می‌کنند. حالا وقتی تفاوت بریتیش و امریکن هم اضافه شود، اوضاع می‌تواند جالب‌تر شود.

مثال‌های روزمره (At the weekend vs. On the weekend و غیره)

• بریتیش‌ها معمولاً می‌گویند: At the weekend
• آمریکایی‌ها می‌گویند: On the weekend

یا برای تعطیلات، بریتیش‌ها: At Christmas، در حالی که آمریکایی‌ها بیشتر از On Christmas استفاده می‌کنند. ممکن است این‌ها برایتان جزئی به نظر برسد، اما گاهی همین جزئیات تفاوت بین یک گویش‌ور کاملاً مسلط و یک زبان‌آموز سطح متوسط را مشخص می‌کند.

تفاوت در افعال کمکی (Auxiliary Verbs)

افعال کمکی از بخش‌های مهم هر زبانی هستند که در کنار فعل اصلی، معنا یا زمان جمله را مشخص می‌کنند. در انگلیسی هم ماجرا به همین شکل است.

Shall vs. Will

در انگلیسی بریتیش، واژه Shall هنوز هم در بعضی مواقع استفاده می‌شود (مثل جملات رسمی یا پیشنهادها). اما در انگلیسی آمریکایی، اکثر مواقع از Will استفاده می‌شود و Shall بیشتر حالت قدیمی یا رسمی دارد. مثلاً:

• بریتیش ممکن است بگوید: ?Shall we go to the cinema
• امریکن احتمالاً خواهد گفت: ?Should we go to the movies یا ?Will we go to the movies

Have got vs. Have gotten

در بریتیش: I’ve got a car (یعنی من یک ماشین دارم).
در امریکن: I’ve gotten a car (یعنی اخیراً یک ماشین به دست آورده‌ام).

البته gotten معمولاً وقتی استفاده می‌شود که بخواهند بگویند فرایندی رخ داده و نتیجه‌اش در حال حاضر وجود دارد. ولی بریتانیایی‌ها غالباً از got استفاده می‌کنند.

جمع بستن اسامی جمعی (Collective Nouns)

در انگلیسی بریتیش، اسامی جمعی مانند Team، Family، Government می‌توانند هم با فعل مفرد و هم با فعل جمع بیایند؛ یعنی گوینده می‌تواند بگوید The team is winning یا .The team are winning اما در انگلیسی آمریکایی، معمولاً این اسامی جمعی را به شکل مفرد در نظر می‌گیرند، پس می‌گویند: The team is winning.

این شاید در نگاه اول عجیب باشد، اما برای یک بریتانیایی عادی است که مثلاً بگوید My family are planning a trip در حالی که یک آمریکایی احتمالاً از My family is planning a trip استفاده می‌کند.

تفاوت در افعال عبارتی (Phrasal Verbs)

افعال عبارتی در انگلیسی همواره یک چالش جدی برای زبان‌آموزان بوده است. حالا تصور کنید که بین بریتیش و امریکن هم تفاوت‌هایی وجود دارد.

استفاده از Get vs. Gotten

همان‌طور که گفتیم، بریتیش‌ها معمولاً از شکل کوتاه شده Got استفاده می‌کنند، در حالی که در امریکن شکل Gotten هم بسیار رایج است. در افعال عبارتی مثل Get off، Get up و …، تفاوت خیلی بزرگی وجود ندارد، اما در برخی موارد معنای جمله در بریتیش و امریکن اندکی متفاوت می‌شود.

کاربرد Out، Up، Off در دو سبک

کلماتی مانند Out، Up، Off ممکن است با افعال متفاوتی ترکیب شوند و در هر لهجه معنای خاصی بیابند. مثلاً

• To fill out a form (امریکن) اغلب در بریتیش به شکل To fill in a form بیان می‌شود.
• یا To stop by (امریکن) در بریتیش می‌تواند To drop by باشد.

این موارد کوچک به مرور زمان و با قرارگیری در معرض زبان طبیعی قابل یادگیری است.

تفاوت در سوالات انتهایی (Question Tags)

سؤالات انتهایی یا همان Question Tags در انگلیسی بریتیش بیشتر از امریکن استفاده می‌شوند. مثلاً

• بریتیش: ?It’s cold today, isn’t it
• امریکن: ?It’s cold today, right یا ?It’s cold today, huh

آمریکایی‌ها خیلی تمایل ندارند از ساختار رسمی Question Tag استفاده کنند. در حالی که در بریتیش، کاربرد isn’t it، aren’t we، can’t you و … خیلی مرسوم است. استفاده از Question Tag در بریتیش نوعی تأکید دوستانه یا گاهی هم برای تأیید گرفتن محسوب می‌شود.

استفاده از “?Shall we” یا “?Won’t we”

این ساختارهای سؤالی هم بیشتر در بریتیش به چشم می‌خورد. آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند از ساختارهای ساده‌تری مثل ?…Should we یا ?…Aren’t we استفاده کنند. اگر در یک سریال بریتانیایی با لحنی مودبانه بگویند ?Shall we dance، تعجب نکنید؛ این یک نمونه کلاسیک بریتیش است.

تفاوت در کلمات و اصطلاحات رایج

گاهی کلمات و عباراتی داریم که در بریتیش و امریکن کاملاً متفاوت هستند، اما به یک معنی اشاره می‌کنند.

وسایل حمل‌ونقل (Underground vs. Subway)

• بریتیش: Underground یا Tube برای مترو (به‌خصوص در لندن).
• امریکن: Subway برای مترو.

همین‌طور برای اتوبوس شهری در بریتیش بیشتر از کلمه Bus استفاده می‌کنند اما در امریکن هرچند همان Bus رایج است، اما در برخی مناطق هم Transit گفته می‌شود.

واژگان روزمره 

• بریتیش: Flat به معنای آپارتمان.
• امریکن: Apartment
• بریتیش: Lift به معنای آسانسور.
• امریکن: Elevator
• بریتیش: Cinema به معنای سینما.
• امریکن: Movie theater

این تفاوت‌های واژگانی مثل ادویه‌هایی هستند که طعم گویش را تغییر می‌دهند!

دیگر تفاوت‌های ظریف (Minor Differences)

علاوه بر موارد بزرگی که مطرح کردیم، هزاران تفاوت کوچک دیگر هم وجود دارند که شاید در ابتدای راه یادگیری چندان مهم نباشند اما به مرور زمان توجه شما را جلب خواهند کرد.

استثناهای رایج در مکالمات روزمره

برای مثال، کلمه Maths در بریتیش با s در انتها آمده، ولی در امریکن می‌گویند Math بدون s. یا کلمه Holiday در بریتیش می‌تواند هم برای “تعطیلات رسمی” و هم برای “مرخصی” استفاده شود، اما آمریکایی‌ها برای مرخصی یا تعطیلات شخصی بیشتر از کلمه Vacation استفاده می‌کنند.

پس اگر یک بریتانیایی بگوید I’m on holiday، منظورش شاید یک سفر تفریحی باشد، اما یک آمریکایی برای همین مفهوم بیشتر می‌گوید .I’m on vacation

روش‌های یادگیری و تسلط بر هر دو سبک

حتماً می‌پرسید: “خب حالا که انقدر تفاوت هست، کدام را یاد بگیریم؟” پاسخ ساده‌ای وجود ندارد. بستگی دارد هدفتان چیست. اگر می‌خواهید در دانشگاهی در بریتانیا تحصیل کنید یا با انگلیسی‌های مقیم انگلستان بیشتر در ارتباط خواهید بود، طبیعی است که بریتیش برایتان مناسب‌تر باشد. اگر مقصدتان آمریکاست یا با دوستان آمریکایی زیادی سروکار دارید، امریکن را یاد بگیرید.

البته هیچ قانون منع‌کننده‌ای وجود ندارد که نتوانید هر دو را هم‌زمان یاد بگیرید. اما معمولاً توصیه می‌شود در ابتدای راه، روی یک گویش تسلط پیدا کنید و سپس با ظرایف گویش دیگر هم آشنا شوید.

تماشای فیلم و سریال در دو لهجه

یک راه عالی برای یادگیری هر دو گویش، تماشای فیلم‌ها و سریال‌های مختلف است. سریال‌های بریتانیایی مشهوری مثل Sherlock یا Downton Abbey به شما کمک می‌کنند لهجه و واژگان بریتیش را بهتر درک کنید. از سوی دیگر، سریال‌های آمریکایی مثل Friends یا Breaking Bad می‌توانند درک عمیق‌تری از امریکن به شما بدهند. شنیدن زبان اصلی در فیلم‌ها نه تنها تلفظ و آهنگ صدا را به گوشتان می‌آموزد، بلکه با فرهنگ آن کشور هم آشنایتان می‌کند.

نتیجه‌گیری

در پایان، باید گفت که تفاوت گرامر انگلیسی بریتیش و امریکن بیش از آن که یک مانع باشد، یک تنوع زیباست که نشان از پویایی زبان انگلیسی دارد. زبان یک موجود زنده است؛ مانند درختی که در مناطق مختلف دنیا می‌روید و شاخه‌های متنوعی پیدا می‌کند. همان‌طور که دیدیم، تفاوت‌ها در املا، تلفظ، ساختار زمان‌ها، حروف اضافه، افعال کمکی و واژگان قابل توجه هستند، اما در عین حال با تمرین و مطالعه، می‌توانید به راحتی با هر دو سبک کنار بیایید.

انتخاب یادگیری گویش بریتیش یا امریکن به هدف ، دوره آنلاین زبان و سلیقه شخصی شما بستگی دارد. مهم‌ترین نکته این است که در یادگیری هر دو، از منابع خوب استفاده کنید و خود را در معرض زبان واقعی قرار دهید. به یاد داشته باشید که حتی اگر اشتباهی بر حسب استفاده از یک ساختار بریتیش در جمعی آمریکایی کنید (یا برعکس)، این به ندرت مشکل‌ساز خواهد بود. گویش‌وران بومی معمولاً تفاوت‌ها را درک می‌کنند و از این که فردی خارجی تا این حد روی زبانشان متمرکز شده، استقبال می‌کنند.

پرسش‌های متداول (FAQs)

1. آیا باید یک لهجه را انتخاب کنم یا می‌توانم هر دو را هم‌زمان یاد بگیرم؟
   بله می‌توانید هر دو را یاد بگیرید، اما پیشنهاد می‌شود ابتدا روی یکی تمرکز کنید تا پایه قوی داشته باشید و سپس با تفاوت‌های دیگری هم آشنا شوید.
2. آیا تفاوت‌های بریتیش و امریکن فقط در تلفظ و املاست؟
   خیر، علاوه بر تلفظ و املا، در گرامر، کاربرد زمان‌ها، کلمات رایج و حتی نحوه استفاده از حروف اضافه نیز تفاوت‌هایی وجود دارد.
3. کدام لهجه برای آزمون‌های بین‌المللی مانند آیلتس یا تافل مناسب‌تر است؟
   در آیلتس معمولاً لهجه بریتیش استاندارد تلقی می‌شود، اما در تافل آمریکایی. با این حال، هر دو آزمون به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با لهجه‌های مختلف مشکلی نداشته باشند.
4. آیا انگلیسی استرالیایی یا کانادایی هم به این اندازه متفاوت است؟
   انگلیسی استرالیایی یا کانادایی نیز لهجه‌ها و ویژگی‌های مخصوص به خود دارند، اما تفاوتشان نسبت به بریتیش و امریکن کمتر به چشم می‌آید. به هر حال آشنایی با لهجه‌های مختلف تجربه جذابی است.
5. چگونه می‌توانم تشخیص دهم کدام لهجه را یک شخص استفاده می‌کند؟
   با تمرین گوش دادن به مکالمات، تماشای فیلم، بررسی املا در متون و شناخت واژگان خاص هر لهجه، به مرور قادر خواهید بود تفاوت‌ها را تشخیص دهید. برای مثال، شنیدن صدای R محکم در وسط واژگان یا املاهایی مثل Color و Center می‌تواند نشانه امریکن بودن گویش باشد.